Ik ben graag alleen, is dat zo gek?! 🙋🏼‍♀️

Voel je je nooit eenzaam? Is een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. Alleen reizen en dingen in je eentje ondernemen in onze maatschappij is best wel een beetje gek. Want stel je gaat alleen op reis, dan is dat toch wel raar. "Heb je niemand om mee te gaan? Wil je dat niet liever doen met een groep? Hoe doe je dat dan met eten, ga je dan gewoon alleen uiteten? Lijkt me niet plezant zo alleen". Allemaal uitspraken die ik de laatste jaren vaker en vaker hoor. En zeker nu ik mijn laatste weken stage in ga en erna nog verder ALLEEN ga rondtrekken in Bali, Australië en Bangkok. Waarom vinden mensen het altijd toch zo vreemd als je iets alleen doet en waarom moeten ze altijd een oordeel hierover hebben?

In onze maatschappij heb je twee soorten mensen; groepsmensen en einzelgängers. Ik moet toegeven ik ben zo een einzelgänger, ik hou ervan om mijn eigen pad te bewandelen. Toen ik jonger was, was ik een groepsmens maar naarmate ik ouder werd merkte ik al snel dat ik eerdere bij de laatste groep behoor. Want ik vermaak me prima op mijn eentje en ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. Ik vind het dan ook niet echt fijn dat ik mezelf moet forceren om naar feestjes te gaan met een hele groep en iedereen je stuurt waar je blijft.

Ik ging alleen naar de middelbare school zonder er iemand te kennen. Erna ging ik studeren in Hasselt en in Gent, zonder enig probleem dat ik er alleen naar toe moest gaan. Want dat vind ik juist leuk!

Vaak hoor ik mensen praten over het feit dat ze niet naar een evenement zijn geweest omdat niemand met hun mee wilde. Ze vinden het eng alleen en besluiten dan om thuis te blijven. Waarom zou je niet alleen gaan? Je kan hierdoor nieuwe mensen ontmoeten en dat geeft je weer extra energie. En ohh zo leuk om al die nieuwe verhalen te horen.

Toen ik in 2015 de kans kreeg om te gaan studeren in Spanje sprong ik een gat in de lucht! Ik zocht een leuk appartementje en meteen ging ik alleen op pad. Hier kwam ik al snel in contact met andere mensen zoals mijn nieuwe klasgenoten. De vrijheid om zelf te doen wat ik wilde vond ik fantastisch. En zelf te kunnen zeggen wanneer ik hun even niet wil zien en op mijn eentje wil zijn gaf me een geweldig gevoel.

Erna kreeg ik nog eens de kans om naar Zuid-Afrika te gaan voor mijn stage. Weer kreeg ik vragen; Ga je alleen? Is dat niet eenzaam? NEEN! Ik voel me hier erg gemakkelijk bij en weer ging ik alleen op pad. Reisde ik door de rest van Zuid-Afrika alleen.

Mijn stage in Australië is dan ook voor mij fantastisch, aangezien ik hier alleen ben en mijn eigen zinnetje kan doen. Lekker naartoe gaan waar ik wil, zonder rekening te moeten houden met iemand anders.

Maar als een einzelgänger reizen heeft ook zijn keerzijde want elke keer als ik terugkom merk ik dat er telkens minder vriendinnen overblijven. Aangezien ze me voor zo een lange tijd niet hebben gezien, vinden ze het ook niet erg om dit contact te laten verwateren. Ik heb mezelf duizende keren afgevraagd of ik misschien toch terug een groepsmens moet worden en minder alleen moet reizen. Maar dit wilde ik niet want ik ben blij met de vrijheid en wil dit niet doen om erbij te horen of om die vriendinnen goed te vriend te houden.

Door alleen te reizen ontdekte ik ook dat er meer mensen zijn zoals ik. Mensen die er geen probleem mee hebben om alleen op een hotelkamer te zitten. Mensen die ook na een paar dagen weer alleen verder willen en het niet fijn vinden om aan een groep vast te zitten. Want na een paar dagen samen te zijn met een groep vind ik het weer goed om alleen verder te gaan. De ontdekking dat er meer mensen zijn zoals ik gaf mij een enorm opgelucht gevoel. Door te accepteren dat het niet gek is om een beetje anders te zijn sta ik veel beter in het leven.

Ik heb door alleen te reizen niet alleen de wereld, maar ook mijzelf beter leren kennen. Daarmee kwam ook het besef dat ik nooit en te nimmer eenzaamheid heb gevoeld als ik alleen op pad was. Nee ik voelde eenzaamheid omdat ik niet begrepen werd en dat is vele malen erger.

Ik schrijf deze blogpost omdat ik mensen bewust wil maken. En dat mensen mij beter begrijpen waarom dat ik graag alleen reis en dit met plezier doen. Ik ben enorm dan ook benieuwd of jij een groepsmens of een einzelgänger bent. Herken je jezelf in dit verhaal? Laat het me dan zeker weten!

P.S: Deze foto's zijn niet allemaal van in Australië.